احتمالاً شما هم در کسبوکارهای مختلفی که در آن‌ها مشغول به کار بوده‌اید، چالش انتخاب نوع پوشش در محیط کار را تجربه کرده‌اید. کسبوکارهای خصوصی که محیط غیر رسمی دارند چندان در نوع پوشش کارمندان در محیط کار دخالت نمی‌کنند، با این حال اگر شغل دولتی دارید شاید ناچار باشید لباس و ظاهری کاملاً رسمی و موجه داشته باشید.
اکنون که در دوران داغ فعالیت استارت‌آپ‌ها هستیم نوع پوشش در محیط کار تغییر کرده و در بیش‌تر شرکت‌ها استفاده از لباس‌های راحت مرسوم شده است، به طوری که وقتی یکی از همکاران لباس رسمی به تن می‌کند، احتمالاً اولین تصور این است که حتماً جلسه مهمی در پیش دارد. هرچند شاید همکارانی داشته باشید که به لباس رسمی علاقه داشته باشند و با کت و شلوار در محل کار خود حاضر شوند که این مورد کاملاً مستثنی است.
حال سوالی که به ذهن می‌رسد این است که چرا نوع پوشش در محیط کار تا این حد اهمیت دارد؟ لباس غیررسمی مخصوص محل کار چه لباسی است؟ چه چیز باعث می‌شود بعضی از شرکت‌ها بر پوشیدن لباس رسمی اصرار کنند؟
ما پیش‌تر در وبلاگ ایران تلنت درباره لباس مناسب مصاحبه شغلی صحبت کرده‌ایم، با این حال در این مقاله قصد داریم دلایل حساسیت برخی شرکت‌ها به نوع پوشش را بیان کنیم.
ماجرا از کجا شروع شد؟
شاید بتوان گفت همه چیز از ایالات متحده و مفهوم لباس غیررسمی محل کار (Business Casual) آغاز شد. در اواسط دهه شصت میلادی بود که صنعت مُد هاوایی با تلاش برای فروش بیش‌تر، شروع به توزیع پیراهن‌هایی در میان کارمندان دولت و ادارات دولتی کرد. آن‌ها امیدوار بودند که کارمندان دولت برای حمایت از کسبوکارهای بومی در طول تابستان این پیراهن‌ها را به تن کنند. در نهایت پوشیدن این پیراهن‌ها تا حدی محبوب شد که شرکت‌های دیگر هم برای این پیراهن‌ها درخواست دادند.
در آن دوره، کارمندان نمی‌دانستند اگر روزی بخواهند کت‌و‌شلوار (و کراوات) خود را کنار بگذارند، باید چه لباسی بپوشند. بنابراین این ایده هوشمندانه توانست جریان‌ساز شود. اما نکته جالب اینجا بود که هنوز هم هیچ‌کس مفهوم Business Casual را درک نمیکرد.
در اوایل دهه نود بود که برند لیوایز (Levi’s) تلاش کرد با ایجاد یک کمپین بگوید که چه لباسی می‌تواند لباس غیررسمی کار باشد. Levi’s تلاش کرد با انتشار یک بروشور با عنوان «لباس غیررسمی محل کار چیست؟» و همچنین معرفی این نوع لباس‌ها میزان فروشش را بالا ببرد.
پس از این دوره، شرکت‌ها برای کارمندان و مدیران خود لباس فُرم تعریف کرده و این لباس‌ها را در اختیار آنان قرار دادند. البته این انتخاب با کارمندان بود که لباس فرم غیررسمی خود را بپوشند یا از همان لباس‌های رسمی (کت و شلوارها) استفاده کنند. حال سوالی که وجود دارد این است که اگر این داستان درست باشد، چرا لباس فرم هنوز وجود دارد و چرا هنوز بعضی شرکت‌ها نسبت به نوع پوشش در محیط کار حساسیت دارند؟
با وجود اینکه از گذشته تا امروز تغییرات فرهنگی زیادی اتفاق افتاده، بسیاری از شرکت‌ها هنوز هم به نوع پوشش کارمندان در محیط کار حساس هستند. البته نکته جالب توجه این است که دلایل سازمان‌ها با هم متفاوت بوده، اما هیچ‌کدام از این دلایل تعجب‌برانگیز نیست.
نوع پوشش در محیط کار نشان‌دهنده ارزش‌های شرکت و بنیان‌گذار آن است
پوشیدن لباس رسمی در محیط کار می‌تواند نشان‌دهنده اتیکت، وقت‌شناسی، احترام به قوانین و ساختارها، تمیز و مرتب بودن، حرفه‌ای بودن، احترام به افرادی که چه در درون و چه بیرون از شرکت با آن‌ها کار می‌کنید و … باشد.
ملاقات با مشتریان جزئی از وظایف کاری کارمندان است
وقتی با مشتریان، همکاران و رسانه‌ها کار می‌کنید و با آنان ملاقات دارید، شما نماد و نماینده آن سازمان هستید. در یک جهان ایده‌آل افراد باید به تنهایی و به وسیله مهارت‌ها، تخصص، و شخصیت‌شان قضاوت شوند، اما متاسفانه در جهان ما تاثیر ابتدایی حرف اول را می‌زند که نوع پوشش در محیط کار هم بخش تاثیرگذار آن است.
پوشش یکسان می‌تواند شرایط یکسانی را برای کارمندان به ارمغان آورد
نوع پوشش یکسان در محیط کار می‌تواند باعث برابری میان شما و همکاران‌تان شود. اگر همه افراد لباسی یک‌شکل بپوشند، مدیران می‌توانند بسیار راحت‌تر بر مهارت‌ها و ایده‌های آنان تمرکز کنند و پوشش، مانعی برای آن نخواهد بود.
عدم صرف زمان برای رسیدن به بهترین پوشش
شرکت‌ها چنین مقرراتی را وضع می‌کنند تا به همه افراد بگویند که چه انتظاری از کارمندان دارند. وقتی کارمندان نوع پوشش در محیط کار را می‌دانند، اعتماد به نفس بیشتری برای خروج از منزل و حاضر شدن در محل کار خواهند داشت و نیاز ندارند برای انتخاب لباس وقت و انرژی صرف کنند.
وقتی در مجموعۀ شما افرادی با پیشینه‌های مختلف وجود دارند، مطمئناً اختلاف نظر امری عادی و غیر قابل اجتناب است. صحبت بر سر نوع پوشش در محیط کار و اینکه چه نوع پوششی مناسب یا نامناسب است نیز از این دست اختلافات خواهد بود. بنابراین شرکت‌ها چنین مقرراتی را وضع می‌کنند تا کارمندان نیازی به صرف وقت برای انتخاب نوع پوشش در محیط کار نداشته باشند و تنها زمان خود را به وظایف شغلی‌شان اختصاص دهند.
مزایای داشتن قانون برای پوشش در محیط کار
داشتن قانون برای پوشش در محل کار می‌تواند مزایای زیر را به همراه داشته باشد:
- حذف ذهنیت در انتخاب لبان: داشتن قانون برای پوشش در محل کار می‌تواند به حذف ذهنیت در انتخاب لباس کمک کند. علاوه بر این، از خطاب قرار دادن کارکنان به فرد حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای نیز جلوگیری می‌کند، چرا که بسیاری حرفه‌ای بودن کارمندان را به انتخاب نوع پوشش ربط می‌دهند.
- حصول اطمینان از رفتار منصفانه: ایجاد یک خط‌‌مشی رسمی برای پوشش می‌تواند این اطمینان را به کارکنان بدهد که تحت رفتار منصفانه‌ای توسط سرپرستشان هستند.
- نشانه‌ای از حرفه‌ای بودن: با وجود یک قانون برای پوشش در محل کار، مهم نیست که چه شخصی قرار است وارد دفتر شما شود، چرا که پوشش کارکنان شما حرفه‌ای بودن محل کار را نشان می‌دهد.
- بهبود بهره‌وری: وقتی همه کارکنان حرفه‌ای لباس بپوشند و اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند، به تیمی از افراد با انگیزه و سازنده‌تر تبدیل می‌شوند.
- تشخیص آسان کارمندان: در برخی شرکت‌ها، داشتن قانون برای پوشش در محل کار شامل یونیفرم می‌شود که همین موضوع کارمندان بخش‌های مختلف را متمایز می‌کند. این موضوع، شناسایی افراد در بخش‌های متفاوت را آسان می‌کند.
- رعایت استانداردهای ایمنی: در برخی از صنایع، مانند صنایع تولیدی، اجرای قانون و مراقبت‌های بهداشتی، قوانین مربوط به پوشش برای اطمینان از ایمنی کارکنان، مشتریان و بیماران است. عینک‌های ایمنی، لباس‌های ضد آتش‌گرفتن و دستکش چند نمونه از عناصر ضروری در قوانین مربوط به پوشش برخی شرکت‌ها هستند.
سخن نهایی
تجربه ثابت کرده است آنچه کارمندان در محیط کار می‌پوشند، در حال تبدیل شدن به موضوعی بی‌اهمیت است. در دنیای امروزی که استیو جابزها، بیل گیتس‌ها و مارک زاکربرگ‌ها صاحبان کسبوکارهای قدرتمند هستند، عقد یک قرارداد یا به دست آوردن یک شغل خوب، بدون پوشیدن لباس رسمی نیز ممکن است.
انتخاب نوع پوشش در محیط کار حق طبیعی هر انسان است و هر شخص باید بتواند آنچه که خوشحالش می‌کند را در محیط کار بپوشد. مطمئناً هر شرکت یا هر موقعیتی شرایط مرتبط با خود را دارد، با این حال تغییر سیاست شرکت‌ها از چه لباسی باید سر کار بپوشید به چگونه می‌توانید به من کمک کنید، قابل تحسین است.
