بسیاری از ما در محیط کار یا زندگی غیرکاری، ممکن است مشغول انجام کارهایی باشیم که نتیجه‌ای در برندارند. در این شرایط حرکت می‌کنیم، اما پیش نمی‌رویم، درست مثل یک صندلی گهواره‌ای که تکان می‌خورد، اما از جایش حرکت نمی‌کند. سندرم صندلی گهواره‌ای هم اشاره به همین موضوع دارد؛ سندرمی که پویایی شرکت‌ها و سازمان‌های زیادی را با چالش مواجه کرده است.
سندرم صندلی گهواره‌ای چیست؟
سندرم صندلی گهواره‌ای (یا Rocking Chair Syndrome) به حالتی گفته می‌شود که بارها کاری را انجام می‌دهید؛ اما نتیجه‌ای دربرندارد و کاری از پیش نمی‌رود. در این شرایط شما تلاش می‌کنید و انرژی زیادی هم ممکن است صرف کنید، اما کارتان اثربخش نیست.
در این موقعیت چه کار می‌کنید؟ آیا به همان رویه سابق ادامه می‌دهید یا درصدد تغییر برمی‌آیید؟ تجربه نشان داده است که اگر کارتان را به همان روال سابق ادامه دهید، فرسودگی شغلی برایتان ایجاد می‌شود و تنها خستگی و دل‌زدگی از کار باقی می‌ماند.
اما چرا سندرم صندلی گهواره‌ای اتفاق می‌افتد؟
در بیشتر مواقع، اگر کمی به عقب برگردید متوجه می‌شوید ممکن است روش‌تان برای انجام کار خاصی اشتباه بوده باشد یا همه چیز در مرحله ایده باقی مانده باشد.
در شرکت‌ها و سازمان‌هایی که دچار سندرم صندلی گهواره‌ای هستند علیرغم اینکه کارمندان تحرکی ندارند، ولی تظاهر به تحرک داشتن می‌کنند و همین گاهی باعث سردرگمی می‌شود. در ادامه این تظاهر به کار کردن، هیچ پویایی و پیشرفتی نیز حاصل نمی‌شود و در اغلب اوقات این پدیده مثل یک اپیدمی در سازمان پخش می‌شود.
برای جلوگیری از ابتلا به سندرم صندلی گهواره‌ای در سازمان باید چه کار کرد؟
ایده کافی نیست
برای اینکه کارهایتان پیش بروند، باید به آن‌ها عمل کنید. ایده‌ها باید عملی شوند. داشتن ایده به تنهایی فایده‌ای ندارد. در این شرایط احتمالا از خود می‌پرسید، باید چه کارهایی برای جلو رفتن انجام دهید؟ هریک از ما ایده‌ای در سر داریم که می‌تواند زندگی کاری ما را بهتر کند، اما باید بدانیم که فقط داشتن ایده کافی نیست و به عمل کردن هم نیاز داریم.
ممکن است حتی قدم کوچکی برداریم، اما همان قدم کوچک بهتر از ثابت ماندن است.
ایده‌ها را عملی کنید
شاید مجبور شوید از ابتدا شروع کنید، اما همینکه دست به تغییر و عملی کردن ایده‌هایتان می‌زنید، پیشرفت هم به دنبالش ایجاد می‌شود. وقتی ایده‌تان را به مرحله عمل درمی‌آورید، از کارهایتان نیرو می‌گیرید و متوجه می‌شوید که چه کارهایی را باید انجام دهید و چه کارهایی را نه.
شما در طول راه یاد می‌گیرید و این یاد گرفتن و از نو شروع کردن باعث جابه‌جایی شما می‌شود. شاید به شما بگویند کاری که قصد انجامش را دارید ممکن است سال‌ها طول بکشد. بله، ممکن است برای به نتیجه رسیدن مجبور باشید زمان زیادی صرف کنید، اما اگر دست به عمل هم نزنید، زمان می‌گذرد و ممکن است مدتی بعد حسرت فرصت از دسته رفته را بخورید.
از تغییر نترسید
مورد بعدی که منجر به سندرم صندلی گهواره‌ای می‌شود ترس از عمل کردن است. حتما شما هم با افرادی در محیط کار روبه‌رو شده‌اید که مدام درباره عاقبت کارتان هشدار می‌دهند و شما را از خطر بر حذر می‌دارند. این عده مدام شما را از ریسک کردن می‌ترسانند و توصیه می‌کنند که کاری بی‌حاشیه و بدون دردسر داشته باشید.
مگر همینکه اندوخته‌ای برای بازنشستگی داشته باشید کافی نیست؟ چرا باید دست به خطر بزنید؟ اینها دو مورد از حرف‌های معمول این عده است. باید بگوییم اگر بخواهید تحت تاثیر محافظه‌کاری دیگران قرار بگیرید، به احتمال بسیار زیاد در همانجایی که هستید می‌مانید و پیشرفتی حاصل نمی‌شود.
کافیست به راهی که می‌روید اعتقاد داشته باشید و خودتان باور کنید کاری که انجام می‌دهید درست است. پی بردن به نقاط ضعف و قوت، قدمی رو به جلوست، همانطور که از دیگران یاد گرفتن، قدمی در راستای تغییر و تحرک می‌تواند باشد.
